Miłość niejedno ma imię

Wielu z nas uważa, że ideał miłości, który zwykle czerpiemy z literatury, to uczucie łączące Romea i Julię. Była to na pewno miłość wielka i szczera. Zastanówmy się jednak, jaki to był rodzaj miłości. Oboje byli młodzi, urodziwi, połączyło ich uczucie od pierwszego wejrzenia. Oprócz wymiany listów, ukradkowych spotkań, pomimo przeszkód, które musieli pokonywać, by być ze sobą choć chwilę, cóż innego ich połączyło?

Gdyby związek ten nie zakończył się tragicznie śmiercią obojga kochanków, jak potoczyłoby się w przyszłości ich wspólne, codzienne życie? Ponieważ doznali tajemniczego oczarowania, magnetycznego przyciągania i cudownego uniesienia, była to miłość romantyczna z elementami erotycznymi.

Jest jednak pewne, że nie był to związek dojrzały, oparty na zrozumieniu i przyjaźni. Miłość romantyczna jest charakterystyczna zwykle dla wczesnego okresu młodości, kiedy dwoje ludzi okazuje miłość patrząc w gwiazdy i pisząc do siebie płomienne listy. O ile nawet ta milość nie przetrwa, stanowi istotne doświadczenie w życiu człowieka i wzbogaca go w procesie rozwoju. Kiedy miłość opiera się niemal tylko na fascynacji zmysłowej, jest ona niewiele dojrzalsza od miłości erotycznej. Stosując porównania naukowe: seks to fizyka; erotyka to chemia.

W omówionych rodzajach miłości bardziej koncentrujemy się na przyjemności bycia z drugą osobą i zaspokajaniu w ten sposób własnych potrzeb niż na rozwijaniu wspólnego kontaktu. W tym przypadku kochamy kogoś bardziej dla jego zalet niż dla niego samego.

Badania naukowe wykazały niezbicie, że po czterech latach fascynacji, silnego przyciągania nasze hormony przestają się tak bardzo "interesować" partnerem. Nie jest więc możliwe utrzymanie przez lata pociągu erotycznego między tymi samymi partnerami na stałym poziomie.

Przeciwieństwem jest miłość altruistyczna, w której bez reszty oddajemy się drugiej osobie. Jest to uczucie bezinteresowne, z nieustanną troską o dobro partnera, czasami wbrew własnym interesom i nie zawsze zgodne z rzeczywistymi potrzebami obdarzanej tą miłością osoby.

Warto wspomnieć też o miłości ludycznej. Jest to jakby przedłużenie flirtu, przyjemna gra bez głębszego przywiązania, radość z atrakcyjnego bycia razem. To uczucie przeradza się jednak czasami w grę nie pozbawioną świadomego manipulowania partnerem.

Aby dyskusję o miłości jeszcze bardziej skomplikować, warto wiedzieć o miłości pragmatycznej, racjonalnej i pozbawionej uniesień. Jest ona podobna do dobrze oprocentowanej lokaty gotówki w solidnym, szwajcarskim banku. Przeżywanie jej zatem nie jest wzbogacone o intymność lub namiętność.

Zbyt duża doza zaangażowania i namiętności może natomiast przerodzić się w miłość obsesyjną, toksyczną, czasami zwaną "boskim szaleństwem". Powoduje ona uzależnienie od drugiej osoby, konieczność stałego bycia razem, bezsenne noce, utratę wagi, podejrzliwość. Przynosi cierpienie zarówno osobie kochanej jak i kochającej, ponieważ tej właśnie miłości jest zawsze za mało, jest zaborcza i nienasycona.

Skoro jest tyle rodzajów miłości, która z nich jest miłością prawdziwą?

Choć bez uniesień i upadków, pozbawiona tajemniczości, miłość przyjacielska jest uczuciem pełnym. Łagodna, spokojna i kojąca, z przywiązaniem i pełnym poszanowaniem dla indywidualności partnera pozwała nam rozwijać się i realizować. Każdemu z osobna i we dwoje. Nasionko miłości kiełkujące na gruncie przyjaźni, bliskości i poznawania drugiej osoby wzbogacane przez elementy romantyczne i erotyczne zaczyna wyrastać w silne drzewo, którego nie złamie żadna wichura. Miłość podtrzymywana przez korzenie przyjaźni i emocjonalnej bliskości oraz czułości trwa niezależnie od wieku.

Na różnych etapach życia człowieka mogą istnieć różne potrzeby, których zaspokojenie zależy od tego, na ile znamy siebie i swoje pragnienia. Możemy wykorzystać poszczególne elementy różnych rodzajów miłości lub je połączyć w idealną całość. Ponieważ jednak romantyczni kochankowie Szekspira nie byli nigdy razem i uniknęli pułapek codziennego życia, na zawsze pozostanie zagadką jak ich miłość przetrwałaby próbę czasu.